www.h.r.lxb.ir
در این بازی، همه انتظار درخشش فوق العاده ای از مسی و سایر بازیکنان هجومی بارسلونا مانند فابرگاس، اینیستا، الکسیس سانچز و ژاوی داشتند؛ امّا هیچ یک نتوانستند که بازی همیشگی خود را ارائه دهند. چرا این اتفاق افتاد و مسی و سایر هم تیمی هایش نتوانستند بازی همیشگی خود را ارائه دهند ؟
دلیل عدم نمایش خوب بازیکنان تهاجمی بارسلونا، عدم آمادگی آنان نبود؛ بلکه نمایش فوق العاده ی مدافعین چلسی بود. شاید پس از مصدومیت لوییز در بازی ابتدای هفته با تاتنهام، هواداران چلسی را نگران کرد؛ امّا گری کیهیل، از بهترین بازیکنان این میدان بود. چلسی در خط دفاع، نمایشی بی نظیر داشت. دفاع چند لایه ی چلسی، حداقل اشتباه را داشت. هر گاه توپ از یک لایه عبور می کرد، لایه ی بعدی جلوی آن ها را می گرفت. حتی پیتر چک نیز روزی عالی داشت. مهار ضربه ی سر کارلوس پویول که در آستانه ی ورود به دروازه بود، از بهترین واکنش های این دروازه بان بود. حتی یک بار که توپ از چک نیز عبور کرد، اشلی کول توانست که ضربه ی سسک فابرگاس را از روی خط بازگرداند. بازیکنی مثل مسی، در قفس شیر ها گرفته شد. در این بازی، نمی توان بازیکن ضعیفی در چلسی پیدا کرد. چک، تری، کیهیل، کول، ایوانوویچ، میرلس، رامیرز و دروگبا، همگی از بهترین نمایش های فصل خود را ارائه کردند. در ادامه، به بررسی عملکرد هر یک از بازیکنان چلسی به طور دقیق می پردازیم.
پیتر چک : دروازه بان چلسی مانند بازی با بنفیکا و ناپولی، نمایشی استثنایی داشت. او نقش پررنگی در رسیدن چلسی به این مرحله داشته است. مهار ضربه ی سر مسی و پویول و دفع شوت آدریانو، سه واکنش تماشایی چک بود که باعث شد این دروازه بان با ثبات چلسی، نمره ی بالایی را بگیرد. ضربات شروع مجدد چک نیز کمک زیادی به سبک بازی چلسی کرد.
برانیسلاو ایوانوویچ : این مدافع صرب چلسی، بازی خوبی را ارائه کرد؛ امّا بازی خوبش تحت تأثیر نمایش خوب تری و کیهیل قرار گرفت. در ابتدای نیمه ی دوم، آدریانو، پس از عدم عملکرد بد دنیل آلوز در نیمه ی اول در حمله کردن، محور محلات بارسلونا شده بود و پس از او، آندرس اینیستا از آن طرف به دروازه ی چلسی هجوم می آورد؛ امّا هر دو سدی به نام ایوانوویچ را در برابر خود می دیدند و موفق به ایجاد موقعیت نشدند.
گری کیهیل : بیشتر هواداران چلسی دوست داشتند که داوید لوییز را در کنار تری ببینند. اگر لوییز مصدوم نشده بود، مطمئناً کیهیل روی نیمکت قرار می گرفت. به هر حال او در ترکیب اصلی قرار گرفت و تبدیل به یکی از بهترین بازیکنان چلسی شد. این مدافع انگلیسی که سبک بازی اش، شباهت خاصی به جان تری دارد، در مهار مسی در چندین صحنه موفق عمل کرد. هماهنگی او با تری بیش از حد انتظار بود. با نمایش تماشایی او، انتظار می رود که در بازی برگشت نیز زوج تری در قلب دفاع باشد. او و تری در هنگام ضربات ایستگاهی نیز با سرعت به جلو می رفت تا شانسش را برای گلزنی امتحان کند و پس از آن، با تمام توان به دفاع بر می گشت.
جان تری : کاپیتان چلسی که در این روز ها، بازی های خوبی را به نمایش گذاشته، توانست موفق عمل کند. تری و کیهیل، اصلی ترین عوامل عدم موفقیت های بارسلونا روی سانتر های هوایی بودند. این دو بازیکن، بازیکنان بارسلونا را ناچار به زدن ضربات مستقیم به طرف دروازه ی چلسی شدند که در هیچ یک موفق نبودند. فقط در یک صحنه، تری و کیهیل جا ماندند؛ امّا ضربه ی سر پویول را پیتر چک مهار کرد. تری در این بازی، کارت زردی نگرفت و در صورت دریافت اخطار در بازی برگشت و صعود به دیدار نهایی، از فینال محروم نخواهد بود.
اشلی کول : بازگرداندن ضربه ی فابرگاس از روی خط دروازه، از شاهکار های کول بود که تا مدتی از ذهن هواداران چلسی پاک نخواهد شد. کول نفوذ های خوبی داشت؛ امّا در چند صحنه نیز ضعف نشان داد و راه نفوذ دنیل آلوز را باز گذاشت؛ ولی در بیشتر صحنه ها، دنیل آلوز را ناکام گذاشت. با حضور او در سمت چپ و ایوانوویچ در سمت راست، امکان نفوذ از کناره ی زمین برای بازیکنان بارسلونا وجود نداشت و آنان ناچار شدند که از وسط حمله کنند.
جان اوبی میکل : روبرتو دی ماتئو، اعتقاد خاصی به او دارد. در شرایطی که انتظار می رفت که مایکل اسین در ترکیب اصلی قرار داشته باشد، میکل به عنوان هافبک دفاعی، ایفای نقش کرد. میکل از بازی های قبلی اش، نمایش بهتری داشت. اشتباه بزرگ او در میانه ی زمین که توپ را به مسی داد و همان توپ توسط الکسیس سانچز به تیرک دروازه ی چلسی خورد، می توانست رویایی صعود آبی های لندنی به فینال لیگ قهرمانان اروپا را بر باد دهد. با وجود بازی متوسط رو به خوب او، احتمال زیادی دارد که در بازی برگشت، مایکل اسین از ابتدا به میدان برود.
رائول میرلس : او که یک هافبک تهاجمی بود، در این بازی تمرکز خود را روی دفاع گذاشته بود. نمایش او بسیار عالی بود و با دوندگی بالا، سعی در مهار بازیکن صاحب توپ داشت. میرلس در نیمه ی اوّل، مسئول مهار مسی بود و این کار را به خوبی انجام داد. از طرفی میرلس که یک کارت زرد داشت، در صورت گرفتن اخطار، بازی برگشت را از دست می داد؛ امّا بازی هوشمندانه ی او، جلوی این اتفاق را گرفت. این هافبک پرتغالی در روزی که فرانک لمپارد و خوان ماتا، نمایش همیشگی خود را نداشتند؛ قسمت عمده ای از بار خط میانی را به دوش کشید.
رامیرز : او و دیدیه دروگبا، بهترین بازیکنان این مسابقه بودند. رامیرز که در ابتدای فصل، نمایشی بسیار ضعیف را ارائه می کرد، به دوران اوج خود برگشته است. پاس گل هوشمندانه ی او به دروگبا، نقطه ی اوج نمایش او در این بازی بود. هر چند که کارت زرد او در این بازی، موجب خواهد شد که وی در بازی برگشت، محتاطانه تر بازی کند.
فرانک لمپارد : فرانکی نتوانست بازی خوبی را در این دیدار ارائه کند. با این حال، توپ گیری او در میانه ی میدان و پاس دیدنی وی به رامیرز، موجبات گل دروگبا را فراهم آورد. حتی اگر در چند صحنه، هافبک باتجربه ی چلسی حرکات خوبی انجام داد، در پرتو درخشش سایر بازیکنان چلسی به چشم نیامد. با این وجود مطمئناً لمپارد در دو بازی آینده ی چلسی برابر بارسلونا و آرسنال، به میدان خواهد رفت.
خوان ماتا : بدون شک ستاره ی ریز نقش چلسی که در این فصل، بهترین بازیکن چلسی بوده است، ضعیف ترین بازیکن آبی های لندنی در این میدان بود. هیچ صحنه ی خاصی از او به چشم نیامد و در بین سایر بازیکنان، کمترین امتیاز را گرفت. پیش بینی می شد که محور حملات چلسی روی ضد حمله ها، خوان ماتا باشد؛ امّا او موفق به چنین کاری نشد.
دیدیه دروگبا : اصلی ترین عامل پیروزی چلسی در این بازی، مهاجم پا به سن گذاشته ی ساحل عاجی چلسی بود. او دوندگی بی امانی داشت. مدافعین و هافبک های چلسی، از هر جا که صاحب توپ می شدند، سعی می کردند که توپ را به دروگبا برسانند. او در بسیاری از مواقع به عقب باز می گشت و به کار دفاع کمک می نمود. با وجود آن که مدام در برخورد ها شرکت داشت و دچار مصدومیت هم شده بود، دی ماتئو او را از بازی بیرون نیاورد. دروگبا به عنوان بهترین بازیکن این دیدار انتخاب شد و ثابت کرد که هنوز تمام نشده و می تواند در چنین سطحی از فوتبال اروپا، این نمایش خیره کننده را ارائه دهد. هنگامی که وی صاحب توپ می شد، با گرفتن اوت یا خطا، چلسی را از فشار خارج می کرد.
در مقابل، در این بازی هیچ چیز خاصی از ژاوی، اینیستا، مسی و فابرگاس دیده نشد. ضربه ی فابرگاس که از نزدیکی خط دروازه برگردانده شد و ضربه ی سر خوب مسی، تنها موقعیت های خاصی بودند که توسط این بازیکنان به دست آمد.
هر چند همه اعتقاد دارند که بارسلونا، بازی هجومی را ارائه کرد؛ امّا این بازی هجومی بارسلونا با بازی های قبلی اش تفاوت داشت. کاتالان ها در مقاطعی از بازی، فقط در میانه ی میدان پاس کاری می کردند و حتی رو به جلو هم حرکت نمی کردند. این امر در اوایل نیمه ی دوم، بسیار مشهود بود. با این حال در این بازی که کوچکترین اشتباه از جانب بازیکنان چلسی، امکان صعود را از بین می برد، بازیکنان بارسلونا موقعیت های خوبی داشتند و می توانستند گلزنی کنند. آن ها حتی با یک گل، امید های چلسی را به باد می دادند؛ امّا در دو صحنه، تیرک دروازه هم به داد چلسی رسید. البته سالومون کالو نیز یک موقعیت عالی را از دست داد؛ موقعیتی که در صورت رسیدن به تور دروازه، این پیروزی شیرین چلسی را شیرین تر می کرد.
سبک بازی چلسی، یادآور اینتری بود که خوزه مورینیو هدایت آن را بر عهده داشت. یک دفاع قوی و حملات مبتنی بر ضد حمله، اقتباسی از همان تیم اینتر میلان بود که توانست بارسلونا را حذف کند و به قهرمانی دست یابد. در آن دو دیدار، اینتر میلان هم در بازی رفت و هم در بازی برگشت، دروازه ی خود را باز شده دید؛ امّا چلسی توانست در خانه ی خود، مهاجمین بارسلونا را ناکام بگذارد.
هر دو تیم اسپانیایی حاضر در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، دور رفت را با شکست سپری کردند و باید با روحیه ای تضعیف شده، به مصاف هم بروند. مطمئناً نتیجه ی دیدار الکلاسیکو در روحیه ی بازیکنان دو تیم رئال مادرید و بارسلونا، تأثیر خاصی خواهد گذاشت. بارسلونا در صورت شکست، با قهرمانی لالیگا خداحافظی خواهد کرد و با تساوی نیز، شانس قهرمانی کمی خواهد داشت. تنها پیروزی در آن مسابقه، احتمال قهرمانی آبی و اناری پوشان را افزایش خواهد داد. رئال مادرید و بارسلونا پس از الکلاسیکو، تنها 3 بازی باقیمانده خواهند داشت.
چلسی هم برای حفظ امید هایش برای صعود به لیگ قهرمانان اروپا در فصل آینده، محکوم به شکست دادن آرسنال است. این بازی نیز مانند الکلاسیکو، روز شنبه برگزار خواهد شد.
با این شرایط، هنوز راه زیادی تا صعود به فینال مانده. بارسلونا در بازی برگشت، سراسر حمله خواهد کرد و بسته نگه داشتن دروازه سخت تر خواهد بود. همانطور که روبرتو دی ماتئو پس از بازی برابر بارسلونا گفت، شانس صعود دو تیم برابر است و هیچ چیز قابل پیش بینی نیست. اگر مدافعین چلسی در بازی برگشت هم بتوانند عملکردی بدون نقص داشته باشند، امکان صعود آبی های لندنی بسیار بالا خواهد بود.
بازی برگشت دو تیم که از حساس ترین بازی های این فصل جهان است، روز سه شنبه ی هفته ی آینده، مورخ 5 اردیبهشت ساعت 23:15 به وقت تهران در ورزشگاه نیوکمپ بارسلون برگزار خواهد شد.همه منتظرند که ببینند سرانجام جدال این دو مربی جوان به کجا خواهد رسید و کدام تیم، به فینال معتبرترین رقابت های باشگاهی جهان خواهد رسید
منبع chelseanews.ir
نظرات شما عزیزان:
جهت عضویت به راهنمای باکس مراجعه کنید
باتشکر تیام
-(.r.jpg)
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->